Gdzie oni są? Przegląd po rozstaniu

Czas potrzebny na przeczytanie: 4 minut(y)

Kto jeszcze pamięta, kto to jest Borja Baston? Jak się żyje O’Hare’owi w Coventry? Gdzie trafił Andre Green? Postanowiliśmy zebrać informacje o losach piłkarzy, z którymi pożegnaliśmy się w ostatnim czasie.

Orjan Nyland | bezrobotny

Nasz ulubiony bramkarz, który potrafił zakrzywić czasoprzestrzeń, został zwolniony przed sezonem. Korzystając z tego, że nie ma klubu, zdecydował się na zabieg chirurgiczny, który rozwiązał problem dokuczającego bólu w plecach. Orjan czuje się już lepiej i poszukuje nowego pracodawcy.

Pepe Reina | Lazio Rzym
4 mecze | 5 puszczonych bramek

Reina podpisał kontrakt z Lazio 1 września i początkowo był ledwie rezerwowym. W pierwszym składzie występował ze zmiennym szczęściem Thomas Strakosha. Pod koniec października postawiono na Reinę i od tego czasu Lazio nie przegrało żadnego meczu (4 w Serie A i 3 w LM). A ostatnio udało mu się nawet zachować czyste konto.

Matija Sarkić | Wolves – Shrewsbury Town
3 mecze | 3 puszczone bramki | 1 czyste konto

Po tym jak w drugiej połowie zeszłego sezonu Matija został ściągnięty z wypożyczenia, na którym radził sobie fantastycznie, mieliśmy nadzieję, że to on, a nie Nyland dostanie szansę występu w pierwszym składzie. Niestety pozostał jedynie głębokim rezerwowym i w lipcu za darmo przeniósł się do Wolves. Następnie wypożyczono go do Shrewsbury, gdzie stał się podstawowym bramkarzem. Niestety doznał kontuzji kolana, która wykluczyła go z gry do końca roku.

James Bree | Luton Town
4 mecze | 116 minut

James Bree spędził zeszły sezon w Luton i był tam podstawowym zawodnikiem. Rozegrał 37 meczów i zanotował 7 asyst. Szczególnie świetnie się spisywał w końcówce sezonu, kiedy to w ostatnich dziewięciu kolejkach zanotował aż 4 asysty. Nieźle jak na prawego obrońcę. Klub z Luton się utrzymał i władze postanowiły pozyskać 22-latka na stałe. Tak też się stało, niestety James doznał kontuzji kolana już w drugiej kolejce, przez co wypadł z gry na cały miesiąc. Ostatnio wrócił i dostaje końcówki.

James Chester | Stoke City
7 meczów | 630 minut

Nasz ex-kapitan trafił za darmo do Stoke i grał tam do czasu kontuzji wszystko, od deski do deski. Niestety z powodu problemów mięśniowych opuścił ostatnie 5 spotkań. Chester ma kontrakt z Stoke ważny do końca sezonu, a kontuzje coraz częściej trapią Walijczyka, więc niewykluczone że będzie musiał w czerwcu szukać nowego pracodawcy.

Danny Drinkwater | Chelsea FC
0 meczy| 0 asyst|

Drinkwater w barwach Villi to był żart. Kwaśny, ale jednak żart. Tak jak wszystko co się tyczy Wodopoja od czasu, gdy trafił na Stamford Bridge. Od 2017 roku, kiedy to został zakupiony z Leicester City za 30 milionów funtów, rozegrał w Premier League 17 meczów. Obecnie jego status jest podobny do tego jaki ma u nas Henri Lansbury. Obaj nie są zgłoszeni do rozgrywek i pobierają wynagrodzenie co tydzień.

Jake Doyle-Hayes | St. Mirren
2 mecze | 1 bramka

Jake został zwolniony z rezerw 1 lipca i przez cztery miesiące pozostawał bez pracodawcy. Ostatecznie udało mu się podpisać kontrakt z drużyną z Premier League… tyle że tej szkockiej. W St. Mirren póki co rozegrał całe dwa spotkania i nawet strzelił bramkę na wagę pierwszego zwycięstwa od sierpnia.

Andre Green | bezrobotny

Ze wszystkich talentów Villi, które zostały w przeróżny sposób zmarnowane, najbardziej mi szkoda Andre Greena. Ostatnio zresztą Gabby Abgonlahor zatweetował, że chciałby wreszcie zobaczyć Greena w jakimś klubie, bo “ten dzieciak jest bardzo utalentowany”.
W zeszłym sezonie wystąpił jedynie w 17 meczach, strzelając w nich dwie bramki i notując jedną asystę. Ewidentnie coś poszło nie tak, bo gdy przed poprzednim sezonem oglądałem go na żywo w sparingu z Charltonem, to objeżdżał ich aż miło i do tego strzelił bramkę. Potem gdy sam do Charltonu trafił na wypożyczenie to niczym się nie wyróżniał i popadł w panującą tam mierność zakończoną spadkiem klubu do League One.
Mimo, że na boisku nie ma takiej pozycji jak “sympatyczny chłopak”, to mam nadzieję, że podobnie jak Doyle-Hayes znajdzie sobie pracodawcę i wreszcie pokaże na co go stać.

Callum O’Hare | Coventry City
12 meczów | 2 bramki

Callum O’Hare był jednym z głównych architektów awansu Coventry do Championship. Nic dziwnego, że trafił tam na stałe, po tym jak w Villi nigdy nie dostał(by) prawdziwej szansy. Póki co zagrał w każdym z 12 meczów, tylko dwa razy w roli rezerwowego i strzelił 2 bramki. Jego klub, zdaje się, będzie walczyć o utrzymanie do ostatniej kolejki.

Rushian Hepburn-Murphy | Pafos FC
4 mecze | 0 bramek

Podobnie jak w przypadku Greena, wiele spodziewaliśmy się po napastniku, który zadebiutował w wieku 16 lat i 176 dni w Premiership. Niestety najwyraźniej za idola chyba wybrał sobie Nathana Delfouneso i podobnie jak on pozostał w pamięci kibiców jedynie jako wieczny wonderkid. RHM trafił na Cypr, gdzie w półprofesjonalnym Pafos FC próbuje odbudować karierę. Do Pafos od lat przybywają obywatele brytyjscy… jednak na emeryturę albo na imprezy. Innej opcji nie ma.

Jonathan Kodjia | Al Gharafa FC
5 meczów | 4 bramki

Historia Johnny’ego w AV nie była usłana różami: Zawodnik sezonu 16/17, 19 bramek, potem dwie poważne kontuzje po których nie wrócił już jako ten sam Jimmy Danger. W sezonie 18/19 przegrywał rywalizację z Tammim Abrahamem, w Premier League z Wesleyem. W styczniu zawędrował do ligi katarskiej, gdzie w 10 meczach strzelił aż 7 bramek. W nowym sezonie notuje fantastyczną passę, bo każdy z ostatnich czterech meczy kończył z trafieniem.

Borja Baston | CD Leganes
13 meczów | 2 bramki | 2 asysty

Za Bastona swego czasu Swansea wydała 16 milionów funtów. Po czterech latach oddała go za darmo Aston Villi. U nas zastąpił właśnie Kodjie i rozegrał 16…minut. Dziś gra w drugiej lidze hiszpańskiej