Brighton 1-1 Aston Villa | Oceny pomeczowe

Czas potrzebny na przeczytanie: 4 minut(y)

Wynik, który chyba nie urządza żadnej ze stron – ale i wynik sprawiedliwy. Chyba po raz pierwszy w tym sezonie po przerwie zagraliśmy lepiej niż przed zmianą stron. Jak oceniamy debiut Pepa Reiny? Jak wypadła nasza obrona z Guilbertem i Targettem po raz pierwszy w ustawieniu z piątką z tyłu? Zobaczmy.

Niestety jeden z redaktorów, zamiast oglądać, bawił się w Uwierz w ducha, drugi udawał że pracuje, a trzeci nawet nie trudził się o usprawiedliwienie. Tak właśnie wymordował nas mecz z Manchesterem City. Na szczęście, ja pojedynku na Villa Park nie oglądałem do końca więc miałem siłę usiąść do pojedynku z Brighton.

Oceniamy w skali 1-10. Ocena danego zawodnika jest średnią wyciągniętą z ocen wszystkich redaktorów.

---

Pepe Reina – 7

Ocena trochę na zachętę, nie ukrywam. Nie da się jednak powiedzieć złego słowa o Hiszpanie – komenderował linią defensywy, dobrze komunikował się z nowymi kolegami i wyglądał bardzo pewnie. Brighton, pomimo ofensywnego nastawienia, nie udało się go solidnie przetestować – aż do 88 minuty, kiedy w zaskakujący sposób z woleja uderzał Maupay. Hiszpan zareagował błyskawicznie i sparował groźny strzał.

Frederic Guilbert – 6

Nie zachwycił, błędów nie popeł… Zaraz, zaraz. Na jego konto zapisujemy pierwszą bramkę. To, że mamy piątkę w obronie, nie znaczy, że LB i RB nie muszą bronić… Francuz zaliczył kilka dobrych comebacków i generalnie nam się nawet podobał.

Tyrone Mings – 8

Często chwalimy Mingsa za dobre blokowanie strzałów i tak było też tym razem. Mings świetnie rozwija się pod okiem Johna Terry’ego i jest prawdziwym liderem na boisku.

Kortney Hause – 6,5

Świetny partner dla Mingsa – w ustawieniu z trójką centralnych obrońców ma wprawdzie mniej roboty, ale dobrze wywiązuje się ze swoich zadań. Dobre wybicia głową i jeszcze porządne wyprowadzanie piłki ze strefy obronnej. Niestety brakowało mu solidności, powtarzalności którą prezentował chociażby Mings.

Ezri Konsa – 6,5

Konsacz też poprawnie. W obronie nieźle. Od kilku spotkań imponuje mi dokładność długich podań w jego wykonaniu. Nie był to spektakularny występ, ale całkiem poprawny – mało brakowało a nawet cieszyłby się z ukonszenia przeciwników strzałem głową z podania Grealisha.

Targett – 7

Targett może być tym zawodnikiem, który najwięcej zyska dzięki grze na pięciu obrońców. Momentami nieporadny w kryciu – ale dobry w grze kombinacyjnej, chętnie zapędzał się w dalsze rejony boiska i praktycznie na całej jego długości miał pomysł na rozegranie piłki z Gralishem. W obecnym ustawieniu jest opcją znacznie lepszą niż Taylor.

Danny Drinkwater – 4

Nie chcę robić z Drinkwatera kozła ofiarnego, ale… Mesjaszem nie będzie. Smith dość uparcie stawia na pomocnika, który dołączył do nas w tym okienku, a ten odwdzięcza się… No właśnie? W najlepszym wypadku był to występ przeciętny – zabrakło pomysłu na rozegranie – podania jedynie do tyłu. Okropnie poirytowało mnie, kiedy DD otrzymał piłkę od obrońcy na mniej – więcej 25. metrze i rozłożył ręce, że nikogo nie ma w linii pomocy. To ty jesteś w linii pomocy, Danny!

Marvelous Nakamba – 6,0

Fajnie, że seria kilku gorszych spotkań nie wpłynęła na jego pewność siebie. Nakamba jednak nie ma póki co zbyt wiele do zaoferowania – głównie w rozegraniu. Bo przecinać akcje to on faktycznie potrafi – i to dość czysto. Wydaje mi się, że Marvelous sporo stracił na kontuzji Johna McGinn, któremu mógł posłać krótkie podanie, co by Szkot zajął się rozegraniem.

Trezeguet – 5,5

Egipcjanina to nawet trochę mi szkoda. Bo przez długie fragmenty meczu jest jednym z najbardziej aktywnych piłkarzy, ale wydaje się, że nie może złapać wspólnego języka z kolegami – składniejsze zagrania wychodziły tylko w kombinacji z Jackiem Grealishem. Kiedy próbował zejść na środek, był zupełnie bezużyteczny.

Jack Grealish – 9 MOTM ✪

7 bramek, 5 asyst – to najlepszy bilans angielskiego pomocnika na tym etapie rozgrywek od Franka Lamparda 10 lat temu. To chyba wystarczy za komentarz do poziomu, na który wszedł w tym sezonie Grealish. Jest zawodnikiem, który po prostu robi różnicę. Wszystkie akcje ofensywne przechodzą przez młodego playmakera. Jeśli czegoś mu brakuje… To mocnego napastnika przed sobą. MOTM.

Anwar El Ghazi – 5,5

Mnie się Anwar nie podobał. Nie dlatego, że zmarnował dobre sytuacje, które wypracowali mu koledzy. Z całej przedniej formacji, to AEG spędził najwięcej czasu na szpicy – i nie wyszło mu to na dobre. El Ghazi po prostu nie jest napastnikiem i jeśli rozpędzi się na skrzydle i zetnie do środka to może stworzyć zagrożenie – nie kiedy dostanie piłkę przed polem karnym i ma coś z niej wyczarować.

Rezerwowi:

Indiana Vassilev (67′) – 6,5

Wprowadzenie na plac gry młodego Amerykanina było próbą odpowiedzi na przebieg wydarzeń na boisku. Najwyraźniej Smith, podobnie jak my, stwierdził, że z AEG żaden napastnik – i nawet chłopak z młodzieżówki będzie lepszym rozwiązaniem… I był..! Vassilev ożywił naszą grę pod polem karnym Brighton i zrobił więcej miejsca kolegom. Pomimo, że sam piłkę dotknął tylko kilka razy – nagle zawodnicy na flankach mogli rozwinąć skrzydła. Jak to mówią – lepiej mądrze stać niż głupio biegać.

Douglas Luiz (68′) – 7,5

Dlaczego Drinkwater zaczął mecz w jego miejsce – nigdy nie zrozumiem. Brazylijczyk oferował znacznie więcej od pierwszego kontaktu z piłką – szybkość, decyzje, technika – nie mówię, że były na światowym poziomie, ale o dwie klasy wyżej od Drinkwatera. Asysta przy bramce Grealisha – palce lizać. To dobry moment, żeby przypomnieć, że Luiz jest młodszy od Calluma O’Hare.

Conor Hourihane (86′) – b/o

Kolejny zawodnik, który z niezrozumiałych przyczyn trafił w selekcji meczowej niżej niż Drinkwater. Przez całe spotkanie brakowało nam jego dośrodkowań i prób ze stałych fragmentów. Conor nie najgorzej zaprezentował się podczas swojego krótkiego występu. Na sam koniec rozkręcił nawet małą aferę, kiedy faulem zatrzymywał kontrę Brighton.